Werkgroep Buitenveldert: 30e groepsverslag-ma.15.6.09-20 uur: 11 personen.

Opening en bepaling gespreksonderwerp. De gespreksleider opent de bijeenkomst, heet de aanwezigen welkom, met name de beide nieuwelingen, die hij uitnodigt aan het einde van de gespreksronde hun mening over de komende avond te geven. Hierop volgt de uitnodiging tot het bepalen van een gespreksonderwerp.

A doet een voorstel. Hij vertelt over zijn eigen zoektocht naar oplossingen voor zijn dringende drankzucht, waarin hij bij tijd en wijlen zijn pijnlijke machteloosheid ervaart. Dit heeft hem ertoe gebracht zich te orienteren op het gebied van medisch/technische ingrepen zoals het implanteren in het lichaam van anti-alcohol middelen. Hierbij speelt gevoelsmatig een rol, de verantwoordelijkheid tegenover zijn opgroeiende kinderen en de wijze waarop hij in dit verband zijn rol als vader invult.
Continue reading…

Werkgroep Buitenveldert: 29e groepsverslag – ma.8 juni 2009 – 20 uur; aanwezig 10 personen.

Opening en bepaling gespreksonderwerp. De gespreksleider opent de bijeenkomst, heet de aanwezigen welkom en doet melding van de ziekenhuisopname van de huidige penningmeester, die door een ieder sterkte wordt toegewenst, hetgeen aan de de betrokkene zal worden doorgegeven. Hierop volgt de uitnodiging tot het bepalen van een gespreksonderwerp.

A stelt voor te spreken over de vraag wat bij de aanwezigen, in hun gevoel, eigenlijk de meest leerzame soort ervaring is geweest, resp. waardoor je zelf het gevoel krijgt sterker te worden en daarmee beter in staat bent het ‘oude’ verslavingsgedrag werkelijk terzijde te schuiven, resp. te overwinnen:
ervaart ‘men’ bij het afrekenen met verslavingsgedrag en het ontwikkelen van een nieuw leefprogramma het meeste effect van POSITIEVE VORDERINGEN, dan wel door het leren INCASSEREN VAN TEGENVALLERS?
Continue reading…

Werkgroep Buitenveldert: 28e verslag groepsgesprek – ma.25 mei 2009 – 20 uur; MFC Binnenhof, A.J.Ernststraat 112, Amsterdam; aanwezig 14 personen.

Opening en bepaling gespreksonderwerp. De gespreksleider opent de bijeenkomst, heet de aanwezigen welkom en nodigt uit tot het voorstellen van een gespreksonderwerp.

Hiertoe zegt A: ik voel me behoorlijk wanhopig, want het lukt me maar niet mijn verslaving te stoppen en werkelijk te overwinnen: ik voel me steeds meer afzakken. En dat zal misschien wel heel slap klinken, maar ik krijg gewoon geen houvast en glij iedere keer weer terug in dat oude gedrag: het vernietigt alles: mijn gezondheid, mijn relatie en mijn werk. Zouden jullie misschien eens kunnen vertellen hoe je dat zelf wel voor elkaar hebt gekregen en nu ook kan vasthouden? Ik zou daar erg blij mee zijn.
Besloten wordt dit voorstel te volgen, met dien verstande dat ieder strikt over zichzelf zal praten, zodat e.e.a. niet kan resulteren in een soort advies aan de vragensteller, dus wordt het onderwerp:

WEL DE EIGEN ACTIE’S MELDEN – NIET ADVISEREN.
Continue reading…

Werkgroep Buitenveldert: 27e verslag groepsgesprek – ma.18 mei 2009 – 20uur. MFC Binnenhof, A.J.Ernststraat 112, Amsterdam; aanwezig 12 personen (2 vr.+10 mn.)
Attentie: maandag, 1 juni a.s.= 2e pinksterdag: geen groep i.v.m. afsluiting gebouw.

De gespreksleider opent de bijeenkomst, heet de aanwezigen welkom en nodigt uit tot het voorstellen van een onderwerp. Hiertoe zegt A:
ik heb nagedacht over mijn ervaringen met het onderwerp ‘waar of niet waar’ of liever gezegd: bestaat er een relatie tussen verslaving aan de ene kant en begrippen als confabuleren resp. liegen aan de andere kant? Of te wel: zou het kunnen zijn dat tijdens het proces van verslaving de betrokkene in toenemende mate het contact met de realiteit verliest? (ter info en aanvulling: internet geeft in de rubriek ‘woord van de dag’ als betekenis van ‘confabuleren’ = het opvullen van leemtes in het geheugen met eigen verzinsels…).
Afgesproken wordt een ronde te maken, waarbij eenieder wordt uitgenodigd te melden hoe hij of zij tijdens de eigen verslavingsperiode het contact met de realiteit heeft ervaren of wellicht nog steeds hierin kan verstrikt raken. Kortom, we praten over:

FEITEN, FABELS en FICTIES
Continue reading…

Werkgroep Buitenveldert: verslag 26e groepsgesprek – ma.11 mei 2009 – 20 uur MFC Binnenhof, A.J.Ernststraat 112, Amsterdam; aanwezig 11 personen (2 vr.+ 9 mn.)

Opening: Bij de start van de avond wordt een ‘nieuwe’ bezoek(st)er welkom geheten. Deze meldt dat zij al lang het plan had om de groep te bezoeken, maar tot dusverre nogal wat aarzelingen voelde. Ze is nu blij is de stap te hebben gezet.
Aansluitend worden de gespreksregels voorgelezen en start het groepsgesprek met de uitnodiging tot het voorstellen van een onderwerp. Hiertoe neemt A. het initiatief:

Het gespreksonderwerp.
Allereerst brengt hij de groeten over van B., die ziek thuis is en waar hij zojuist een bezoek heeft gebracht. Hij laat blijken zeer onder de indruk te zijn van de vitale wijze waarop B. zijn situatie hanteert, daarbij thans gebruik makend van een ‘spraak’-computer, nog afgezien van de sprankelende natuur waarin zijn schitterend gerenoveerde boerderij zich bevindt: kortom een inspirerende ervaring! Mede ten vervolge op dit stimulerend bezoek stelt A. voor te spreken over de begrippen schuld, schaamte en falen, die nogal eens worden ervaren tijdens een periode van verslaving, dan wel dat de vlucht in de verslaving kan voortkomen uit dit soort gevoelens, terwijl dit gevoel van tekortschieten tenslotte net zo goed kan ontstaan en gaan woekeren bij het ontwikkelen van een nieuw leefprogramma, dus nadat de verslaving is gestopt. Gevoelens van schuld, schaamte en falen kunnen dus zowel voor, tijdens als na een periode van verslaving ontstaan en ernstig belemmerend werken. Dat geldt voor de betrokkene zelf alsook voor zijn relatie met de buitenwereld. Kortom, hoe kan je bij het voortgaan van de tijd je bevrijden van negatieve gevoelens en je verheugen over de positieve en inspirerende aspecten van het bestaan?

Uit de reacties blijkt dat hiermee het gespreksonderwerp voor deze avond is bepaald.
Continue reading…

Werkgroep Buitenveldert: verslag 25e groepsgesprek – ma. 4.5.09-20 uur
MFC Binnenhof, A.J. Ernststraat 112, Amsterdam; aanwezig 11 personen ( 1 vr.+10 mn.).

Opening: op voorstel van verschillende aanwezigen neemt de groep vooraf enkele minuten stilte in acht, teneinde aldus mede gestalte te geven aan de nationale traditie waarvan de waarde kennelijk de afgelopen dagen bij eenieder extra wordt gevoeld na en ongetwijfeld tevens ook tengevolge van de tragische gebeurtenissen op Koninginnedag te Apeldoorn en heden gevolgd door de 4 mei herdenking.

Aansluitend start de gespreksronde met de uitnodiging tot het doen van een voorstel ter bepaling van het onderwerp: hiertoe neemt A het woord, hij zegt: ik ben hier nu voor de tweede keer en heb mij inmiddels gerealiseerd dat jullie allemaal oplossingen hebben gevonden om uit de draaikolk van je verslaving te komen. Kortom dus: je te bevrijden. Daar ben ik zelf al jaren mee bezig. Het lukt me gewoon niet. Ik kan met een bepaalde verslaving wel kappen, maar schakel dan met veel agressie over op een ander middel dat telkens sterker en destructiever uitwerkt. Ik schaad mijn gezondheid, zowel lichamelijk als geestelijk. Om nog maar te zwijgen van mijn sociale contacten. Die raak ik allemaal kwijt. Hoe hebben jullie dat nou voor elkaar gekregen. Dat zou ik zo graag willen weten, want het moet eenvoudig anders ga ik absoluut kapot.
Continue reading…

1
Werkgroep Buitenveldert: verslag 24e groepsgesprek – ma. 27.4.09 – 20 uur.
MFC Binnenhof, A.J.Ernststraat 112, Amsterdam; aanwezig: 10 personen (2 vr.+ 8 mn.).

Ter sprake komt het feit dat de groep op 13 april niet kon doorgaan omdat de portiersdienst van het gebouw afwezig was i.v.m. 2e paasdag: dit bleek pas op de avond zelf en was dus vooraf ook niet aan de groepsdeelnemers bekend. De gespreksleider biedt hiervoor zijn verontschuldigingen aan. Terugkerend naar het hier en nu worden de aanwezigen uitgenodigd tot het bepalen van een gespreksonderwerp voor vanavond.
A doet het volgende voorstel: ik ben nu al zo’n 2 jaar bezig mijn verslaving te stoppen en heb wel het gevoel op de goede weg te zijn. Feitelijk heb ik mijn oude gedrag achter mij gelaten. Maar daarmee is niet gezegd dat alles in mij nu ook in een gezond evenwicht verkeert. In bepaalde situaties ervaar ik onrust. In dat verband moet ik melden dat ik ‘s nachts plotseling wakker kan schieten en absoluut niet begrijp waaraan ik dat moet toeschrijven, behalve dan dat ik eigenlijk op zo’n moment een behoorlijk hinderlijke onrust voel, die ik niet kan herleiden tot enige oorzaak. Zou dat te maken kunnen hebben met een zekere balans-verstoring binnen het kader van het hele avontuur van de verslaving waaruit ik wellicht nog steeds bezig ben mij te bevrijden? Is dit een geschikt onderwerp om hier te bespreken?

Uit de reacties blijkt dat de groep deze suggestie graag overneemt.
Continue reading…

Werkgroep Buitenveldert: 9e beschreven groepsgesprek, gehouden op maandag 5 januari 2009 – Montessorischool – Buitenveldert – Amsterdam; aanwezig: 12 deelnemers (2 vrouwen en 10 mannen);
de aanwezigen worden vermeld middels de opeenvolgende letters van het alfabet.

1. Opening en bepaling gespreksonderwerp. De gespreksleider (A) opent de bijeenkomst om 20 uur en nodigt de aanwezigen uit tot het doen van een voorstel voor het bepalen van een gespreksonderwerp. C neemt het initiatief en zegt: sinds het moment dat ik stopte met gebruik en daarmee ook werkelijk mijn verslaving doorbrak, is mijn leven totaal veranderd – ik ga weer voelen – ik krijg energie – hoef geen stiekeme dingen meer te doen – en voel mij ook lichamelijk herboren – allemaal dus positief – hoopgevend en eigenlijk fantastisch. Ik verwacht automatisch dat mijn omgeving daar ook zo over denkt. En dat valt mij eigenlijk tegen. Vooral komen er botsingen voor met mijn vriendin. Alsof ze misschien niet kan geloven dat ik werkelijk ben gestopt – of minstens verwacht dat dit binnenkort weer allemaal gewoon voorbij is en alles tot het bekende verslavingsplaatje zal terugkeren, waarin ik de onbetrouwbare zwakkeling was en zij de gezonde redder. En met die gedachten en angsten van mijn vriendin heb ik dan weer moeite want er spreekt natuurlijk weinig vertrouwen uit van haar in mij….! Kortom, kennelijk heeft het stoppen van een verslaving veel meer gevolgen dan ik van tevoren heb overzien! Klopt dat? Hoe zit dat? Wat kan ik daar aan doen???
Continue reading…

1. De gespreksleider (A) opent de bijeenkomst om 20 uur en meldt dat het verslag van de voorgaande groepsavond (15.12.08) voor de aanwezigen beschikbaar na afloop van de huidige bijeenkomst.
2. Bepaling gespreksonderwerp: B stelt voor wederom te spreken over de komende feestdagen, maar dan niet, zoals vorige week, over mogelijke dilemma’s ten aanzien van het (overmatig) aanbod van eten en drinken (waardoor tal van christenen nogal eens kopje onder dreigen te gaan), B wil graag aandacht voor het vaak verplicht, althans dwingend verwacht, sociaal gedrag waardoor hij zich onvrij voelt ten aanzien van het min of meer verplicht contact met juist die medemens die hij onder die omstandigheden absoluut liever zou mijden: daarin ervaart hij een bron van ongemakkelijke spanning – na jaren (groeps-)training, zegt hij, kan ik nu eindelijk wel beter mijn eigen koers kiezen, maar ik dien toch behoorlijk op mijn tellen te passen, want zo’n houding wordt je niet in dank afgenomen. Wat is jullie ervaring en aanpak van deze aspecten rond de kerst en de jaarwisseling? Kortom: hoe ga je om met de sociale verplichtingen rond de feestdagen?
Continue reading…

Zelfhelp-Werkgroep Buitenveldert: verslag groepsgesprek dd ma.6.4.09 – 20 uur, A.J.Ernststraat 112, Amsterdam; aanwezig 14 pers. (2 vr.+12 mn.).

De gesprekleider opent de bijeenkomst om 20 uur en vraagt aan de groep een voorstel als onderwerp voor het gesprek van deze avond.
Hierop reageert A; hij zegt: ‘uit de periode van mijn verslaving herinner ik mij als de dag van gisteren, dat ik mij in allerlei bochten moest wringen om maar een enigszins redelijke indruk te maken ten opzichte van mijn omgeving; kort gezegd, het ging niet goed met mij en dat probeerde ik te camoufleren. Dat betekende dat ik op mijn hoede was. Ik had geen mogelijkheid tot open en eerlijk contact. Toen ik erin slaagde op een andere manier te gaan leven en mijn ‘gebruik’ stopte, kwam ik eigenlijk op een totaal andere manier tegenover de mensen om mij heen te staan. Ik hoefde ik niets meer te verbergen. En dat betekende in veel meer opzichten een ontnuchterende ervaring. Het is mij namelijk gaan opvallen dat veel mensen in het zogenaamde ‘sociale verkeer’ datzelfde hypocriete-verstop-gedrag (‘o, wat is het gezellig….’), voortdurend vertonen en dat dus helemaal niet menen. Het lijkt soms wel alsof veel omgangsregels op die formule zijn gebaseerd. Bovendien kom je ook nog eens mensen tegen die het wel met je eens zijn, maar in de praktijk even hard meedoen met die sociale code. Eigenlijk vind ik dit een behoorlijke afknapper, waar ik in het ‘nuchtere’ leven tegenaan loop: de koude douche van het ‘gewone leven’. Hoe is jullie ervaring en hoe blijf je bij dit alles op een gezonde manier op de been?
Continue reading…